سوره طه
طه | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۴۵ | ||||
جزء | ۱۶ | ||||
شمار آیهها | ۱۳۵ | ||||
شمار واژهها | ۱۳۴۱ یا ۱۵۳۴ | ||||
شمار حرفها | ۵۲۴۲ یا ۵۳۹۹ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سوره طه بیستمین سوره از سورههای قرآن است که در مصحف عثمانی قبل از سوره انبیاء و بعد از سوره مریم قرار گرفته است. اما بنابه ترتیب نزول سورهها، چهل و پنجمین سورهای است که نزول آن در شهر مکه و پیش از هجرت محمد بوده است. سوره طه دارای ۱۳۵ آیه است و در جزء ۱۶ قرآن قرار دارد. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، از سور مئین و در حدود نیم جزء قرآن است و از سورههای مقطعات بهشمار میآید. سه آیه منسوخ دارد.[۱]
نامگذاری
نام مشهور سوره «طه» است. این واژه رمزی است خطاب به پیامبر اسلام که در آغاز سوره و آیه اول آن، ذکر شده است؛ لذا این سوره را «طه» نامیدهاند. نامهای دیگر آن، «موسی» و «کلیم» میباشد.[۲]
شأن و محل نزول
سوره طه، از سورههایی است که در مکه نازل شده است و به سبب سیاق آیاتش از سور مکی قرآن به شمار میآید. به گفته فرهنگنامه علوم قرآن، نزول سوره پیش از سوره واقعه و پس از سوره مریم بوده است که برخی از مفسران، آیات ۱۳۰ و ۱۳۱ آن را مدنی دانستهاند.[۳]
محتوا و ساختار
تعداد آیات «سوره طه» به عدد کوفی ۱۳۵ آیه و به عدد شامی ۱۴۰، به عدد بصری ۱۳۲ و به عدد حجازی ۱۳۴ آیه است. ۱۳۴۱ یا ۱۵۳۴ کلمه و ۵۲۴۲ یا ۵۳۹۹ حرف دارد. در ترتیب نزول سورهها، چهل و پنجمین سوره قرآن است که پیش از سوره واقعه و پس از سوره مریم بر پیامبر اسلام نازل شده است.[۴] موضوع اصلی این سوره، تذکر و یادآوری از راه انذار است. براساس آنچه در فرهنگنامه علوم قرآن آمده، از مباحث مهم سوره میتوان به بیان عظمت قرآن، داستان موسی (ماجرای ساحران و گوساله سامری) ، داستان هبوط آدم و حوا به زمین، مسئله معاد، خداشناسی و شفاعت اشاره کرد.[۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۹۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۹۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۹۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۹۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۹۸۸.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره طه». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.