سوره طه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۲ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Taha.svg|نام = طه |جزء = ۱۶|آیه = ۱۳۵|محل نزول = مکه|شماره نزول =۴۵ |کلمه =۱۳۴۱ یا ۱۵۳۴|حرف =۵۲۴۲ یا ۵۳۹۹}} '''سوره طه''' بیستمین سوره از سوره‌های قرآن است که در مصحف عثمانی قبل از سوره انبیاء و بعد از سوره مریم قر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سورهٔ قرآن
طه
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۴۵
جزء۱۶
شمار آیه‌ها۱۳۵
شمار واژه‌ها۱۳۴۱ یا ۱۵۳۴
شمار حرف‌ها۵۲۴۲ یا ۵۳۹۹
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
مریم
انبیاء

سوره طه بیستمین سوره از سوره‌های قرآن است که در مصحف عثمانی قبل از سوره انبیاء و بعد از سوره مریم قرار گرفته است. اما بنابه ترتیب نزول سوره‌ها، چهل و پنجمین سوره‌ای است که نزول آن در شهر مکه و پیش از هجرت محمد بوده است. سوره طه دارای ۱۳۵ آیه است و در جزء ۱۶ قرآن قرار دارد. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، از سور مئین و در حدود نیم جزء قرآن است و از سوره‌های مقطعات به‌شمار می‌آید. سه آیه منسوخ دارد.[۱]

نام‌گذاری

نام مشهور سوره «طه» است. این واژه رمزی است خطاب به پیامبر اسلام که در آغاز سوره و آیه اول آن، ذکر شده است؛ لذا این سوره را «طه» نامیده‌اند. نام‌های دیگر آن، «موسی» و «کلیم» می‌باشد.[۲]

شأن و محل نزول

سوره طه، از سوره‌هایی است که در مکه نازل شده است و به سبب سیاق آیاتش از سور مکی قرآن به شمار می‌آید. به گفته فرهنگ‌نامه علوم قرآن، نزول سوره پیش از سوره واقعه و پس از سوره مریم بوده است که برخی از مفسران، آیات ۱۳۰ و ۱۳۱ آن را مدنی دانسته‌اند.[۳]

محتوا و ساختار

تعداد آیات «سوره طه» به عدد کوفی ۱۳۵ آیه و به عدد شامی ۱۴۰، به عدد بصری ۱۳۲ و به عدد حجازی ۱۳۴ آیه است. ۱۳۴۱ یا ۱۵۳۴ کلمه و ۵۲۴۲ یا ۵۳۹۹ حرف دارد. در ترتیب نزول سوره‌ها، چهل و پنجمین سوره قرآن است که پیش از سوره واقعه و پس از سوره مریم بر پیامبر اسلام نازل شده است.[۴] موضوع اصلی این سوره، تذکر و یادآوری از راه انذار است. براساس آنچه در فرهنگ‌نامه علوم قرآن آمده، از مباحث مهم سوره می‌توان به بیان عظمت قرآن، داستان موسی (ماجرای ساحران و گوساله سامری) ، داستان هبوط آدم و حوا به زمین، مسئله معاد، خداشناسی و شفاعت اشاره کرد.[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره طه». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.