بدون تصویر

آیه ۱۸ سوره انشقاق

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۸ سوره انشقاق
مشخصات قرآنی
نام سورهانشقاق
تعداد آیات سوره۲۵
شماره آیه۱۸
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۸ سوره انشقاق هجدهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در چهارمین سوگند مطرح شده در این سوره، به ماه در شب چهاردهم و نور کامل آن در آن زمان قسم یاد می‌کند. به نظر مفسران، نور ماه علاوه بر زیبایی خاصی که به آسمان می‌بخشد؛ راهنمای مردم و مسافران در شب نیز هست؛ لذا خدواند از آن به عنوان آیه‌ای از آیات خویش نام برده و به آن سوگند خورده است. مجموعه چهارگانه قسم‌ها در اینجا، مربوط به هم و مکمل یکدیگرند و اندیشه و تفکر در آنها درک انسان‌ها در مورد قدرت و توانایی خدا و مسئله معاد را بالا می‌برد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ آیهٔ ۱۸ از سورهٔ ۸۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و به ماه چون کامل شود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به ماه چون کامل گردد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در چهارمین سوگند مطرح شده در این سوره، به ماه در شب چهاردهم و نور کامل آن در آن زمان قسم یاد می‌کند. به نظر مفسران، نور ماه علاوه بر زیبایی خاصی که به آسمان می‌بخشد؛ راهنمای مردم و مسافران در شب نیز هست؛ لذا خدواند از آن به عنوان آیه‌ای از آیات خویش نام برده و به آن سوگند خورده است. مجموعه چهارگانه قسم‌ها در اینجا، مربوط به هم و مکمل یکدیگرند و اندیشه و تفکر در آنها درک انسان‌ها در مورد قدرت و توانایی خدا و مسئله معاد را بالا می‌برد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.