آیه ۹ سوره قمر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قمر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۵ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره قمر نهمین آیه از پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرگذشت قوم نوح اشاره شده است که آنها پیامبرشان را تکذیب کرده و او را دیوانه می‌خواندند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پیش از آنان قوم نوح تکذیب کردند و بندة ما را دروغگو انگاشتند و گفتند: دیوانه است و (با او) به درشتی رفتار شد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پیش از آنان قوم نوح انکار پیشه کردند و بنده ما را دروغ‌زن انگاشتند و گفتند دیوانه است و رانده شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن پس از انذار کافران در آیات گذشته، به شرح حال اقوام پیشین می‌پردازد تا به آنها راه درست و غلط را نشان دهد. در این آیه نیز به سرگذشت قوم نوح اشاره شده که آنان پیامبرشان را تکذیب کرده و او را مردی دیوانه می‌خواندند و با انواع آزارها و شکنجه‌ها سعی داشتند او را از ادامه کارش بازدارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قمر، پنجاه و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طارق و پیش از سوره ص نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۴۴ تا ۴۶) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قمر، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۲۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قمر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
