آیه ۱ سوره قمر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قمر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۵ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره قمر یکمین آیه از پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به دو موضوع نزدیک شدن قیامت و معجزه شق القمر پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، قیامت نزدیک شد و ماه شکافت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، قیامت نزدیک شد و ماه دو پاره شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به دو مطلب اشاره دارد. نخستین مطلب درباره هشدار به نزدیک بودن واقعه قیامت است که در عالم آفرینش دگرگونی‌های شگرفی اتفاق می‌افتد. دومین موضوع آیه نیز مربوط به حادثه و معجزه شق القمر است که هم دلیلی است بر قدرت خداوند و هم نشانه‌ای است از صدق دعوت پیامبر اسلام. به گزارش مکارم، برخی مفسران بر این باورند که ذکر این دو حادثه با یکدیگر، به این علت می‌تواند باشد که ظهور پیامبر اسلام (به عنوان آخرین پیامبر الهی) از نشانه‌های نزدیکی قیامت است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قمر، پنجاه و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طارق و پیش از سوره ص نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۴۴ تا ۴۶) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قمر، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۲۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۷-۱۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قمر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
