آیه ۵ سوره بروج
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بروج | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
شماره آیه | ۵ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره بروج پنجمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه اوصاف خندقها و گودالهایی آمده است که در آیه قبل به آن اشاره شد. گودالهایی که از هیزم و آتش پر شده بودند؛ چنانکه شعلههای عظیمی از آنها به آسمان سر میکشیده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گودالِ پر از آتش و دارای هیزم فراوان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آتشی دارای هیزم»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه اوصاف خندقها و گودالهایی آمده است که در آیه قبل به آن اشاره شد. گودالهایی که از هیزم و آتش پر شده بودند؛ چنانکه شعلههای عظیمی از آنها به آسمان سر میکشیده است. «وقود» در اصل به معنای مادهای مانند هیزم است که آتش با آن میافروزند و مفسران تعبیر «ذات الوقود» را در اینجا به معنی «آتش شعلهور» تفسیر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۳۳–۳۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.