آیه ۶ سوره بروج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره بروج ششمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به این مطلب اشاره دارد که آن شکنجه‌گرانی که گودال‌های آتشین را آماده کرده بودند؛ با خونسردی در کنار آن خندق‌ها نشسته بودند و سوختن مؤمنان را مشاهده می‌کردند. بعضی مفسران، این گروه را دو دسته می‌دانند: دسته نخست کسانی که شکنجه می‌کردند و دسته دوم گروهی که تماشاگر این صحنه‌ها بودند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هنگامی‌که آنان بر آن نشسته بودند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه که آنان بر کناره آن نشسته بودند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، این آیه به این مطلب اشاره دارد که آن شکنجه‌گرانی که گودال‌های آتشین را آماده کرده بودند؛ با خونسردی در کنار آن خندق‌ها نشسته بودند و سوختن مؤمنان را مشاهده می‌کردند. بعضی مفسران، این گروه را دو دسته می‌دانند: دسته نخست کسانی که شکنجه می‌کردند و دوم گروهی که تماشاگر این صحنه‌ها بودند. برخی نیز گفته‌اند: گروهی از تماشاگران کسانی بودند که مأمور بودند که بر کار شکنجه‌گران نظارت کنند و اگر تخلفی صورت گرفت؛ به پادشاه و مسئولان بالاتر اطلاع دهند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۳۴–۳۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
