آیه ۵ سوره انشقاق
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره انشقاق پنجمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه تکرار آیه ۲ همین سوره می‌باشد که در آن به تسلیم بودن زمین در برابر امر خداوند اشاره شده است. از بین رفتن آسمان‌ها و زمین، پایان یافتن عمر دنیا و آغاز مرحله تازه‌ای از حیات و نشان دادن قدرت خداوند بر هر کاری سه موضوع مهم این آیه به‌شمار می‌آیند. بنابر عقیده مسلمانان، در پی این حوادث بزرگ و دهشتناک، دادگاه عدل خداوند برپا می‌شود تا انسان‌ها نتیجه اعمال نیک و بد خود را ببینند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و پروردگارش را فرمان برد و چنین هم سزد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به [امر] پروردگارش گوش بسپارد و خود چنین سزد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه تکرار آیه ۳ همین سوره می‌باشد که در آن به تسلیم بودن زمین در برابر امر خداوند اشاره شده است. از بین رفتن آسمان‌ها و زمین، پایان یافتن عمر دنیا و آغاز مرحله تازه‌ای از حیات و نشان دادن قدرت خداوند بر هر کاری سه موضوع مهم این آیه به‌شمار می‌آیند. بنابر عقیده مسلمانان، در پی این حوادث بزرگ و دهشتناک، دادگاه عدل خداوند برپا می‌شود تا انسان‌ها نتیجه اعمال نیک و بد خود را ببینند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
