آیه ۳۵ سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۵ سوره نبأ''' | '''آیه ۳۵ سوره نبأ''' سی و پنجمین [[آیه]] از هفتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبلی، در این آیه برای اینکه مخاطبان متوجه بشوند که این شراب مانند شراب دنیایی باعث زوال عقل و هوش نمی‌شود؛ به این نکته اشاره می‌کند که «بهشتیان در آنجا نه سخن لغو و بیهوده و نه دروغ و تکذیبی را می‌شنوند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، به دنبال آیه قبلی، در این آیه برای اینکه مخاطبان متوجه بشوند که این شراب مانند شراب دنیایی باعث زوال عقل و هوش نمی‌شود؛ به این نکته اشاره می‌کند که | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، به دنبال آیه قبلی، در این آیه برای اینکه مخاطبان متوجه بشوند که این شراب مانند شراب دنیایی باعث زوال عقل و هوش نمی‌شود؛ به این نکته اشاره می‌کند که «بهشتیان در آنجا نه سخن لغو و بیهوده و نه دروغ و تکذیبی را می‌شنوند.» به گزارش او، دربارهٔ مرجع ضمیر «فیها» دو احتمال در تفاسیر داده شده است: نخست اینکه به «[[بهشت]]» بازمی‌گردد و احتمال دیگر اینکه به «کأس» برمی‌گردد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۰|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۵ سوره نبأ سی و پنجمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبلی، در این آیه برای اینکه مخاطبان متوجه بشوند که این شراب مانند شراب دنیایی باعث زوال عقل و هوش نمی‌شود؛ به این نکته اشاره می‌کند که «بهشتیان در آنجا نه سخن لغو و بیهوده و نه دروغ و تکذیبی را می‌شنوند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌ها در آنجا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه تکذیبی (می‌شنوند)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در آنجا نه لغوی بشنوند و نه دروغی»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، به دنبال آیه قبلی، در این آیه برای اینکه مخاطبان متوجه بشوند که این شراب مانند شراب دنیایی باعث زوال عقل و هوش نمی‌شود؛ به این نکته اشاره می‌کند که «بهشتیان در آنجا نه سخن لغو و بیهوده و نه دروغ و تکذیبی را می‌شنوند.» به گزارش او، دربارهٔ مرجع ضمیر «فیها» دو احتمال در تفاسیر داده شده است: نخست اینکه به «بهشت» بازمی‌گردد و احتمال دیگر اینکه به «کأس» برمی‌گردد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۵۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
