بدون تصویر

آیه ۲۰ سوره نبأ

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۰ سوره نبأ
مشخصات قرآنی
نام سورهنبأ
تعداد آیات سوره۴۰
شماره آیه۲۰
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۰ سوره نبأ بیستمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به وضعیت کوه‌ها در روز قیامت اشاره می‌کند که به حرکت درآمده و به غباری پراکنده در فضا و سراب تبدیل می‌شوند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا آیهٔ ۲۰ از سورهٔ ۷۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و کوه‌ها روان و چون سراب می‌شوند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و کوهها روان کرده شود و چون سرابی باشد»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، قرآن در این آیه به وضعیت کوه‌ها در روز قیامت اشاره می‌کند که به حرکت درآمده و به غباری پراکنده در فضا و سراب تبدیل می‌شوند. به نظر او، با توجه به آیه «یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً» که اشاره به نفخه دوم است؛ این آیه نیز قاعدتاً باید مربوط به همین نفخه باشد؛ اما ممکن است آغاز (حرکت کوه‌ها) در نفخه اول اتفاق بیفتد، و پایان آن (تبدیل به سراب شدن) در نفخه دوم باشد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.