آیه ۴ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره انشقاق''' چهارمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن [[مرگ|مردگان]] از درون [[قبر]]<nowiki/>هایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. [[آیه ۲ سوره زلزال]] و آیات [[آیه ۱۳ سوره نازعات|۱۳]] و [[آیه ۱۴ سوره نازعات|۱۴ سوره نازعات]] نظیر این آیه در [[قرآن]] محسوب می‌شوند. | '''آیه ۴ سوره انشقاق''' چهارمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن [[مرگ|مردگان]] از درون [[قبر]]<nowiki/>هایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. [[آیه ۲ سوره زلزال]] و آیات [[آیه ۱۳ سوره نازعات|۱۳]] و [[آیه ۱۴ سوره نازعات|۱۴ سوره نازعات]] نظیر این آیه در [[قرآن]] محسوب می‌شوند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن مردگان از درون قبرهایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. آیه ۲ سوره زلزال و آیات [[آیه ۱۳ سوره نازعات|۱۳]] و ۱۴ سوره نازعات نظیر این آیه در قرآن محسوب می‌شوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن مردگان از درون قبرهایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. آیه ۲ سوره زلزال و آیات [[آیه ۱۳ سوره نازعات|۱۳]] و ۱۴ سوره نازعات نظیر این آیه در قرآن محسوب می‌شوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۸–۲۹۹|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره انشقاق چهارمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن مردگان از درون قبرهایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. آیه ۲ سوره زلزال و آیات ۱۳ و ۱۴ سوره نازعات نظیر این آیه در قرآن محسوب می‌شوند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنچه را که در آن است برون اندازد و تهی گردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هر چه در دل آن است بیرون اندازد و تهی گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبلی، این آیه به بیرون آمدن مردگان از درون قبرهایشان اشاره دارد که همگی به دنبال صیحه‌ای زنده شده و بر روی زمین ظاهر می‌شوند. آیه ۲ سوره زلزال و آیات ۱۳ و ۱۴ سوره نازعات نظیر این آیه در قرآن محسوب می‌شوند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۹۸–۲۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
