آیه ۷ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره انشقاق''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره انشقاق''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبلی، انسان‌ها در [[جهان آخرت]] به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول که در این سوره اینگونه معرفی شده‌اند: «کسی‌که نامه اعمالش به دست راستش داده می‌شود.» منظور کسانی هستند که در دنیا تمام کوشش و تلاششان در راه [[خدا]] و برای او بوده است. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، در اینجا دادن نامه عمل به دست راست نشانه درستی [[ایمان]] و قبولی اعمال فرد است و او در [[روز قیامت|آن روز]] در میان انسان‌ها سربلند و سرافراز خواهد بود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبلی، انسان‌ها در جهان آخرت به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول که در این سوره اینگونه معرفی شده‌اند: «کسی‌که نامه اعمالش به دست راستش داده می‌شود.» منظور کسانی هستند که در دنیا تمام کوشش و تلاششان در راه خدا و برای او بوده است. به عقیده او، در اینجا دادن نامه عمل به دست راست نشانه درستی ایمان و قبولی اعمال فرد است و او در آن روز در میان انسان‌ها سربلند و سرافراز خواهد بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۱–۳۰۲|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره انشقاق هفتمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبلی، انسان‌ها در جهان آخرت به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول که در این سوره اینگونه معرفی شده‌اند: «کسی‌که نامه اعمالش به دست راستش داده می‌شود.» منظور کسانی هستند که در دنیا تمام کوشش و تلاششان در راه خدا و برای او بوده است. بنابه نظر مفسران، در اینجا دادن نامه عمل به دست راست نشانه درستی ایمان و قبولی اعمال فرد است و او در آن روز در میان انسان‌ها سربلند و سرافراز خواهد بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اما کسی‌که نامة اعمالش به دست راستش داده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اما هر کس که کارنامه‌اش به دست راستش داده شود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبلی، انسان‌ها در جهان آخرت به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول که در این سوره اینگونه معرفی شده‌اند: «کسی‌که نامه اعمالش به دست راستش داده می‌شود.» منظور کسانی هستند که در دنیا تمام کوشش و تلاششان در راه خدا و برای او بوده است. به عقیده او، در اینجا دادن نامه عمل به دست راست نشانه درستی ایمان و قبولی اعمال فرد است و او در آن روز در میان انسان‌ها سربلند و سرافراز خواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۰۱–۳۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
