آیه ۱۳ سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳ سوره مطففین''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۳ سوره مطففین''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. استهزاء و به سخره گرفتن آیات الهی سومین صفتی است که در اینجا برای تکذیب‌کنندگان [[روز قیامت]] بیان شده است. افسانه خواندن آیات [[قرآن]] توسط کافران و مشرکان، موضوعی است که در نه آیه دیگر قرآن نیز آمده است. [[آیه ۵ سوره فرقان]] و [[آیه ۱۷ سوره احقاف]] از جمله این آیات هستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که استهزاء و به سخره گرفتن آیات الهی سومین صفتی است که در اینجا برای تکذیب‌کنندگان روز قیامت بیان شده است. آنان آیات قرآن را افسانه و داستان‌های بی‌ارزش می‌دانند که این تهمت‌های کافران و مشرکان، در نه آیه دیگر قرآن نیز آمده است. آیه ۵ سوره فرقان و آیه ۱۷ سوره احقاف از جمله این آیات هستند. بنابه نقل برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] [[شأن نزول]] آیه دربارهٔ پسر خاله [[محمد|پیامبر اسلام]] «نضر بن حارث بن کلده» بوده است که از بزرگان [[کفر|کفار]] به‌شمار می‌آمده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۱–۲۶۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مطففین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره مطففین سیزدهمین آیه از هشتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. استهزاء و به سخره گرفتن آیات الهی سومین صفتی است که در اینجا برای تکذیب‌کنندگان روز قیامت بیان شده است. افسانه خواندن آیات قرآن توسط کافران و مشرکان، موضوعی است که در نه آیه دیگر قرآن نیز آمده است. آیه ۵ سوره فرقان و آیه ۱۷ سوره احقاف از جمله این آیات هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که چون آیات ما بر او خوانده شود، گوید افسانه‌های پیشینیان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که استهزاء و به سخره گرفتن آیات الهی سومین صفتی است که در اینجا برای تکذیب‌کنندگان روز قیامت بیان شده است. آنان آیات قرآن را افسانه و داستان‌های بی‌ارزش می‌دانند که این تهمت‌های کافران و مشرکان، در نه آیه دیگر قرآن نیز آمده است. آیه ۵ سوره فرقان و آیه ۱۷ سوره احقاف از جمله این آیات هستند. بنابه نقل برخی از مفسران شأن نزول آیه دربارهٔ پسر خاله پیامبر اسلام «نضر بن حارث بن کلده» بوده است که از بزرگان کفار به‌شمار می‌آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عنکبوت و پیش از سوره بقره نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۶۱–۲۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مطففین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
