آیه ۱۴ سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴ سوره مطففین''' چهاردهمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۴ سوره مطففین''' چهاردهمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. زنگار گرفتن قلب‌های تکذیب‌کنندگان به خاطر گناهان فراوانشان تشبیهی است که [[قرآن]] در اینجا به‌کار برده است. [[آیه ۳۵ سوره غافر]]، [[آیه ۷ سوره بقره]] و [[آیه ۴۶ سوره حج]] از آیاتی هستند که در آنها به تاریک و سیاه شدن قلب بر اثر ارتکاب [[گناه|گناهان]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که زنگار گرفتن قلب‌های تکذیب‌کنندگان به خاطر گناهان فراوانشان تشبیهی است که قرآن در اینجا به‌کار برده است. در لغت «ران» (از ماده رین) به معنای زنگاری که بر اشیای قدیمی می‌نشیند؛ گفته شده است. آیه ۳۵ سوره غافر، آیه ۷ سوره بقره و آیه ۴۶ سوره حج از آیاتی هستند که در آنها به تاریک و سیاه شدن قلب بر اثر ارتکاب گناهان اشاره شده است. بنابر [[حدیث|حدیثی]] از [[محمد|پیامبر اسلام]]، بر اثر کثرت گناهان قلب انسان فاسد می‌شود و در روایتی دیگر چاره دفع این فساد دل، شنیدن احادیث عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۲–۲۶۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع گناه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مطففین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره مطففین چهاردهمین آیه از هشتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. زنگار گرفتن قلب‌های تکذیب‌کنندگان به خاطر گناهان فراوانشان تشبیهی است که قرآن در اینجا به‌کار برده است. آیه ۳۵ سوره غافر، آیه ۷ سوره بقره و آیه ۴۶ سوره حج از آیاتی هستند که در آنها به تاریک و سیاه شدن قلب بر اثر ارتکاب گناهان اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«چنین نیست (که می‌گویند) بلکه کردار و تلاش ایشان دلهایشان را زنگ‌زده کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چنین نیست، بلکه آنچه کرده‌اند بر دلهایشان زنگار نهاده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که زنگار گرفتن قلب‌های تکذیب‌کنندگان به خاطر گناهان فراوانشان تشبیهی است که قرآن در اینجا به‌کار برده است. در لغت «ران» (از ماده رین) به معنای زنگاری که بر اشیای قدیمی می‌نشیند؛ گفته شده است. آیه ۳۵ سوره غافر، آیه ۷ سوره بقره و آیه ۴۶ سوره حج از آیاتی هستند که در آنها به تاریک و سیاه شدن قلب بر اثر ارتکاب گناهان اشاره شده است. بنابر حدیثی از پیامبر اسلام، بر اثر کثرت گناهان قلب انسان فاسد می‌شود و در روایتی دیگر چاره دفع این فساد دل، شنیدن احادیث عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عنکبوت و پیش از سوره بقره نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۶۲–۲۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مطففین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
