آیه ۱۷ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره انشقاق''' هفدهمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۷ سوره انشقاق''' هفدهمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین سوگند در این سوره، سوگند به شب و اتفاقات در آن است. از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات در هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در [[آیه ۱۶ سوره غافر]] نیز ذکر گردیده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که دومین سوگند در این سوره، سوگند به هنگام شب و اتفاقات در آن است و از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات به هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در آیه ۱۶ سوره غافر نیز ذکر گردیده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۴|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره انشقاق هفدهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین سوگند در این سوره، سوگند به شب و اتفاقات در آن است. از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات در هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در آیه ۱۶ سوره غافر نیز ذکر گردیده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سوگند به شب و هر آنچه فرامی‌گیرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به شب و آنچه گرد آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که دومین سوگند در این سوره، سوگند به هنگام شب و اتفاقات در آن است و از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات به هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در آیه ۱۶ سوره غافر نیز ذکر گردیده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
