آیه ۱۰ سوره جن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره جن''' دهمین [[آیه]] از هفتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰ سوره جن''' دهمین [[آیه]] از هفتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، [[مؤمنان]] [[جن]] از ممنوعیت استراق سمع در حالتی از تعجب به سر می‌بردند و می‌گفتند: «اکنون ما نمی‌دانیم که خداوند اراده شر برای مردم زمین دارد یا اینکه می‌خواهد آنها را از این طریق هدایت کند؟!» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجا که جنیان به مسئله استراق سمع دلبستگی داشتند؛ هنوز نمی‌توانستند درک کنند که این ممنوعیت جدید مقدمه هدایت انسان‌هاست و یکی از اسباب گمراهی مردم کم شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، مؤمنان جن از ممنوعیت استراق سمع در حالتی از تعجب به سر می‌بردند و می‌گفتند: «اکنون ما نمی‌دانیم که خداوند اراده شر برای مردم زمین دارد یا اینکه می‌خواهد آنها را از این طریق هدایت کند؟!» به گزارش مکارم، از آنجا که جنیان به مسئله استراق سمع دلبستگی داشتند؛ هنوز نمی‌توانستند درک کنند که این ممنوعیت جدید مقدمه هدایت انسان‌هاست و یکی از اسباب گمراهی مردم کم شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۲–۱۱۳|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره جن دهمین آیه از هفتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، مؤمنان جن از ممنوعیت استراق سمع در حالتی از تعجب به سر می‌بردند و می‌گفتند: «اکنون ما نمی‌دانیم که خداوند اراده شر برای مردم زمین دارد یا اینکه می‌خواهد آنها را از این طریق هدایت کند؟!» به گزارش مکارم مفسر شیعی، از آنجا که جنیان به مسئله استراق سمع دلبستگی داشتند؛ هنوز نمی‌توانستند درک کنند که این ممنوعیت جدید مقدمه هدایت انسان‌هاست و یکی از اسباب گمراهی مردم کم شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و ما نمی‌دانیم که آیا برای ساکنان زمین شر اراده شده یا اینکه پروردگارشان برای آنان خیر و هدایت خواسته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما خود نمی‌دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، مؤمنان جن از ممنوعیت استراق سمع در حالتی از تعجب به سر می‌بردند و می‌گفتند: «اکنون ما نمی‌دانیم که خداوند اراده شر برای مردم زمین دارد یا اینکه می‌خواهد آنها را از این طریق هدایت کند؟!» به گزارش مکارم، از آنجا که جنیان به مسئله استراق سمع دلبستگی داشتند؛ هنوز نمی‌توانستند درک کنند که این ممنوعیت جدید مقدمه هدایت انسان‌هاست و یکی از اسباب گمراهی مردم کم شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جن، هفتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهلمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعراف و پیش از سوره یس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۱۲–۱۱۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
