آیه ۱۵۸ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیه‌های با موضوع خدا، +رده:آیه‌های با موضوع جن، +رده:آیه‌های با موضوع قیامت (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵۸ سوره صافات''' صد و پنجاه و هشتمین [[آیه]] از سی و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۵۸ سوره صافات''' صد و پنجاه و هشتمین [[آیه]] از سی و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. متن آیه از یک عقیده خرافی سخن می‌گوید که به نسبت میان [[خدا]] و [[جن]] اشاره می‌کند. بر اساس این آیه، چنین نسبتی وجود ندارد و هر کسی در [[قیامت]] پاسخگو خواهد بود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، موردی از خرافات مردمان موحد مورد اشاره قرار گرفته است. بر اساس این آیه، برخی بین [[خدا]] و [[جن]]، نسبتی را برقرار می‌دانستند. در این آیه گفته شده است که خود آن اجنه می‌دانند که در [[قیامت]]، احضار خواهند شد و باید پاسخگو باشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۴–۱۷۵|ج=۱۹}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع جن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | صافات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۵۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵۸ سوره صافات صد و پنجاه و هشتمین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. متن آیه از یک عقیده خرافی سخن می‌گوید که به نسبت میان خدا و جن اشاره می‌کند. بر اساس این آیه، چنین نسبتی وجود ندارد و هر کسی در قیامت پاسخگو خواهد بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آن (کافران) بین او و جنیان (رابطة) خویشاوندی مقرّر کرده‌اند حال آنکه جنّیان می‌دانند که احضار خواهند شد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بین او و جن پیوندی قائل شدند، و جنیان خود به خوبی می‌دانند که ایشان [برای حساب] حاضر شدگانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، موردی از خرافات مردمان موحد مورد اشاره قرار گرفته است. بر اساس این آیه، برخی بین خدا و جن، نسبتی را برقرار می‌دانستند. در این آیه گفته شده است که خود آن اجنه می‌دانند که در قیامت، احضار خواهند شد و باید پاسخگو باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۲۵۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۵۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۵۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۱۷۴–۱۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره صافات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۶۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
