آیه ۳۲ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | [[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع هدایت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | صافات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره صافات سی و دومین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. متن آیه اعتراف رهبران ظالمان در قیامت را ترسیم کرده که خود را گمراه دانسته و مسئولیت گمراهی دیگران را برعهده می‌گیرند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ما خودمان گمراه بودیم و شما را هم گمراه کردیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه شما را گمراه کردیم، ما خود هم گمراه بودیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات گذشته که در خصوص گفتگوی ظالمان با رهبران خود در روز قیامت را ترسیم کرده بود، در این آیه، رهبران ظالمان گفته‌اند که مسئول گمراه کردن دیگران بوده و خودشان را نیز گمراه معرفی می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۲۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره صافات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۶۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
