آیه ۱۸ سوره مجادله: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۸ سوره مجادله''' هجدهمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۸ سوره مجادله''' هجدهمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه به [[دروغگویی]] [[منافقان]] در [[قیامت]] اشاره شده و در متن آیه چنین آمده است: «آنها در [[آخرت]] نیز در برابر [[خداوند]] [[سوگند]] دروغ میخورند و به تصور خودشان گمان میکنند که با این قسمهای دروغین میتوانند سودی را برای خود کسب کنند یا دفع ضرری از خودشان کنند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که آیه به شرح حال منافقان در قیامت پرداخته است. بنابه متن آیه، آنان در آن روز همچنان به رفتارهای منافقانه خود ادامه میدهند و با وجود اینکه در برابر خداوند [[علام الغیوب]] هستند، باز هم سوگندهای دروغ یاد میکنند؛ درحالیکه گمان میکنند با این کارهای خود سودی را کسب کنند یا زیانی را از خود دفع نمایند. در پایان آیه، دوباره بر دروغگویی منافقان تأکید میشود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۰–۴۶۱|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۰۶
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مجادله | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
شماره آیه | ۱۸ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره مجادله هجدهمین آیه از پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه به دروغگویی منافقان در قیامت اشاره شده و در متن آیه چنین آمده است: «آنها در آخرت نیز در برابر خداوند سوگند دروغ میخورند و به تصور خودشان گمان میکنند که با این قسمهای دروغین میتوانند سودی را برای خود کسب کنند یا دفع ضرری از خودشان کنند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا يَحْلِفُونَ لَكُمْ ۖ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«روزیکه خداوند همة آنانرا زنده میگرداند آنگاه برایش سوگند یاد میکنند چنانکه برای شما سوگند میخورند و گمان میبرند که ایشان دارای چیزی هستند هان! ایشان دروغگویانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«روزی که خداوند همگی آنان را برانگیزد، آنگاه [مشرکان] برای او به همان گونه سوگند یاد میکنند که برای شما یاد میکنند و گمان میکنند که حقی در دست دارند، بدانید که آنان دروغگویانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که آیه به شرح حال منافقان در قیامت پرداخته است. بنابه متن آیه، آنان در آن روز همچنان به رفتارهای منافقانه خود ادامه میدهند و با وجود اینکه در برابر خداوند علام الغیوب هستند، باز هم سوگندهای دروغ یاد میکنند؛ درحالیکه گمان میکنند با این کارهای خود سودی را کسب کنند یا زیانی را از خود دفع نمایند. در پایان آیه، دوباره بر دروغگویی منافقان تأکید میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مجادله، پنجاه و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و پنجاهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره مجادله، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۶۰–۴۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مجادله»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.