آیه ۲۹ سوره قمر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۹ سوره قمر''' بیست و نهمین [[آیه]] از پنجاه و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۹ سوره قمر''' بیست و نهمین [[آیه]] از پنجاه و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کشتن [[ناقه صالح]] توسط یکی از افراد [[قوم ثمود]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه داستان قوم ثمود، این گروه سرکش تصمیم گرفتند ناقه را از بین ببرند؛ در حالیکه [[صالح]] به آنها هشدار داده بود که اگر آزاری به آن ناقه برسانند؛ به زودی گرفتار عذاب الهی خواهند شد. اما آنها بی اعتنا به سخن پیامبرشان ناقه را پی کرده و او را کشتند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۵-۵۶|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قمر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره قمر بیست و نهمین آیه از پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کشتن ناقه صالح توسط یکی از افراد قوم ثمود اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس یارشان را ندا دادند و او دست درازی کرد آنگاه شتر را پی نمود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه رفیقشان را ندا دادند، سپس او دست درازی کرد و [شتر را] پی کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه داستان قوم ثمود، این گروه سرکش تصمیم گرفتند ناقه را از بین ببرند؛ در حالیکه صالح به آنها هشدار داده بود که اگر آزاری به آن ناقه برسانند؛ به زودی گرفتار عذاب الهی خواهند شد. اما آنها بی اعتنا به سخن پیامبرشان ناقه را پی کرده و او را کشتند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قمر، پنجاه و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طارق و پیش از سوره ص نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۴۴ تا ۴۶) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره قمر، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۱۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۵۵-۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قمر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
