آیه ۲۵ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۵ سوره انشقاق''' بیست و پنجمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۵ سوره انشقاق''' بیست و پنجمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه این سوره به صورت استثناء، بار دیگر به سرنوشت [[بهشت|بهشتیان]] اشاره می‌شود. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این آیه اعلام می‌کند که راه [[توبه]] و بازگشت برای [[کافر|کافران]] باز است و تنها راه نجات از [[عذاب]] دردناک و [[جهنم]]، داشتن [[ایمان]] و انجام [[عمل صالح]] عنوان شده است. بر اساس نظر [[شیخ طبرسی|طبرسی]] مفسر شیعی، از آیات آخر این سوره اصل آزادی اراده و اختیار انسان برداشت می‌شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه به صورت استثناء، بار دیگر به سرنوشت بهشتیان اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، این آیه اعلام می‌کند که راه توبه و بازگشت برای کافران باز است و در آن تنها راه نجات از عذاب دردناک و جهنم، داشتن ایمان و انجام عمل صالح عنوان شده است. بر اساس نظر طبرسی در [[مجمع البیان|''مجمع البیان'']]، از آیات پایانی سوره، اصل آزادی اراده و اختیار انسان برداشت می‌شود. چراکه ملامت کردن ترک [[سجده]] و ترک [[ایمان]] درباره افراد مجبور از جانب [[خداوند]] قبیح است. همچنین ملامت بر ترک سجده در [[آیه ۲۱ سوره انشقاق|آیه ۲۱ سوره]]، نشان از آن دارد: همانطور که کفار مکلف به [[اصول دین]] هستند؛ مکلف به [[فروع دین]] نیز هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۰-۳۲۱|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره انشقاق بیست و پنجمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه این سوره به صورت استثناء، بار دیگر به سرنوشت بهشتیان اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، این آیه اعلام می‌کند که راه توبه و بازگشت برای کافران باز است و تنها راه نجات از عذاب دردناک و جهنم، داشتن ایمان و انجام عمل صالح عنوان شده است. بر اساس نظر طبرسی مفسر شیعی، از آیات آخر این سوره اصل آزادی اراده و اختیار انسان برداشت می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر کسانی‌که ایمان آودره‌اند و کارهای شایتسه کرده‌اند، آنان پاداشی پایان ناپذیر دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مگر کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، که ایشان را پاداشی است ناکاسته [/بی‌منت]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه به صورت استثناء، بار دیگر به سرنوشت بهشتیان اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، این آیه اعلام می‌کند که راه توبه و بازگشت برای کافران باز است و در آن تنها راه نجات از عذاب دردناک و جهنم، داشتن ایمان و انجام عمل صالح عنوان شده است. بر اساس نظر طبرسی در مجمع البیان، از آیات پایانی سوره، اصل آزادی اراده و اختیار انسان برداشت می‌شود. چراکه ملامت کردن ترک سجده و ترک ایمان درباره افراد مجبور از جانب خداوند قبیح است. همچنین ملامت بر ترک سجده در آیه ۲۱ سوره، نشان از آن دارد: همانطور که کفار مکلف به اصول دین هستند؛ مکلف به فروع دین نیز هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۲۰-۳۲۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
