آیه ۳۴ سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۴ سوره مطففین''' سی و چهارمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۴ سوره مطففین''' سی و چهارمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به عکس العمل‌هایی که [[مؤمنان]] در [[بهشت]] نسبت به دیدن [[کفار]] و [[مشرکان]] و [[عذاب]]<nowiki/>های آنها دارند؛ پرداخته شده است. به گفته [[قرآن]] در [[روز قیامت]] اوضاع برعکس می‌شود و این مؤمنان هستند که به کفار می‌خندند. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، دیدن این منظره خود عذابی دردناک و زجرآور برای کافران به‌حساب می‌آید. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در آیه مورد بحث، به عکس العمل‌هایی که مؤمنان در بهشت نسبت به دیدن کفار و مشرکان و عذابهای آنها دارند؛ پرداخته شده است. به گزارش او، در روز قیامت اوضاع برعکس می‌شود و این مؤمنان هستند که به کفار می‌خندند. بنابه نظر مفسران، دیدن این منظره خود عذابی دردناک و زجرآور برای کافران به‌حساب می‌آید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۸۷–۲۸۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مطففین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۶ | ||||
| شماره آیه | ۳۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۴ سوره مطففین سی و چهارمین آیه از هشتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به عکس العمل‌هایی که مؤمنان در بهشت نسبت به دیدن کفار و مشرکان و عذابهای آنها دارند؛ پرداخته شده است. به گفته قرآن در روز قیامت اوضاع برعکس می‌شود و این مؤمنان هستند که به کفار می‌خندند. بنابه نظر مفسران، دیدن این منظره خود عذابی دردناک و زجرآور برای کافران به‌حساب می‌آید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«حال امروز مؤمنان به کافران می‌خندند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در آیه مورد بحث، به عکس العمل‌هایی که مؤمنان در بهشت نسبت به دیدن کفار و مشرکان و عذابهای آنها دارند؛ پرداخته شده است. به گزارش او، در روز قیامت اوضاع برعکس می‌شود و این مؤمنان هستند که به کفار می‌خندند. بنابه نظر مفسران، دیدن این منظره خود عذابی دردناک و زجرآور برای کافران به‌حساب می‌آید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عنکبوت و پیش از سوره بقره نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۸۷–۲۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مطففین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
