بدون تصویر

آیه ۱۷ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۳

آیه ۱۷ سوره انشقاق
مشخصات قرآنی
نام سورهانشقاق
تعداد آیات سوره۲۵
شماره آیه۱۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۷ سوره انشقاق هفدهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین سوگند در این سوره، سوگند به شب و اتفاقات در آن است. از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات در هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در آیه ۱۶ سوره غافر نیز ذکر گردیده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ آیهٔ ۱۷ از سورهٔ ۸۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به شب و هر آنچه فرامی‌گیرد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و به شب و آنچه گرد آورد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که دومین سوگند در این سوره، سوگند به هنگام شب و اتفاقات در آن است و از آن جهت که شب برای موجودات زمین دارای فواید زیادی است؛ خداوند به آن سوگند می‌خورد. تعبیر «ما وسق» اشاره به بازگشت انواع حیوانات، پرندگان و انسان‌ها به لانه‌ها و خانه‌هایشان دارد که در نتیجه آن آرامش و آسایش همه موجودات به هنگام شب فراهم می‌شود. این مطلب یکی از اسرار و آثار شب است که در آیه ۱۶ سوره غافر نیز ذکر گردیده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.