آیه ۳ سوره مجادله: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره مجادله''' سومین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳ سوره مجادله''' سومین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] برای اینکه از تکرار عمل «[[ظهار]]» در بین [[مسلمانان]] جلوگیری کند؛ [[کفاره]] سنگینی برای آن قرار داده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آزاد کردن [[برده]]، کفاره‌ای است که [[اسلام]] برای کسانی که نسبت به همسرانشان «ظهار» می‌کنند و از کار خود پشیمان می‌شوند؛ قرار داده است. بنابه متن آیه، زمان پرداخت کفاره پیش از آمیزش جنسی با همسر تعیین شده است. در پایان آیه با عبارت «و [[الله]] بما تعملون [[خبیر]]» بر این نکته تأکید می‌شود که تا شخص از دادن کفاره شانه خالی نکند و پیش از دادن کفاره، با همسر خود نزدیکی ننماید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۲-۴۱۳|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مجادله | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره مجادله سومین آیه از پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن برای اینکه از تکرار عمل «ظهار» در بین مسلمانان جلوگیری کند؛ کفاره سنگینی برای آن قرار داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۚ ذَٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی‌که با زناشنان ظهار می‌کنند سپس از آن چه گفته‌اند باز می‌گردند پس از آنکه با یک‌دیگر نزدیکی و آمیزش انجام دهند باید بنده‌ای را آزاد کنند این درس و پندی است که به شما داده می‌شود و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که با زنانشان ظهار می‌کنند، سپس از آنچه گفته‌اند برمی‌گردند [و می‌خواهند به همسر خود بازگردند] باید پیش از آنکه با همدیگر تماس گیرند، برده‌ای آزاد کنند، این اندرزی است که به شما داده می‌شود، و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آزاد کردن برده، کفاره‌ای است که اسلام برای کسانی که نسبت به همسرانشان «ظهار» می‌کنند و از کار خود پشیمان می‌شوند؛ قرار داده است. بنابه متن آیه، زمان پرداخت کفاره پیش از آمیزش جنسی با همسر تعیین شده است. در پایان آیه با عبارت «و الله بما تعملون خبیر» بر این نکته تأکید می‌شود که تا شخص از دادن کفاره شانه خالی نکند و پیش از دادن کفاره، با همسر خود نزدیکی ننماید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مجادله، پنجاه و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و پنجاهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره مجادله، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۰۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۱۲-۴۱۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مجادله»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
