آیه ۲۱ سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره مطففین''' بیست و یکمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۱ سوره مطففین''' بیست و یکمین [[آیه]] از هشتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به جنبه دیگری از کتاب [[ابرار]] اشاره می‌شود که شاهد بودن مقربان بر آن کتاب می‌باشد. در تفسیر معنای «مقربان» گروهی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] آنها را [[فرشتگان]] مقرب در نزد [[الله|خداوند]] دانسته‌اند. ولی با توجه به آیات بعدی معلوم می‌شود که آنان گروه خاصی از برگزیدگان [[مومنان]] هستند که جایگاه بالا و بزرگی دارند و بر نامه اعمال ابرار گواه و ناظرند. جایگاه بلند مقربان در آیات [[آیه ۱۰ سوره واقعه|۱۰]] و [[آیه ۱۱ سوره واقعه|۱۱ سوره واقعه]] و مقام شهادت و نظارت آنها در [[آیه ۸۹ سوره نحل]] ذکر شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به جنبه دیگری از کتاب ابرار اشاره می‌شود که شاهد بودن مقربان بر آن کتاب می‌باشد. در تفسیر معنای مقربان گروهی از مفسران آنها را فرشتگان مقرب در نزد خداوند دانسته‌اند. ولی با توجه به آیات بعدی معلوم می‌شود که آنان گروه خاصی از برگزیدگان مومنان هستند که جایگاه بالا و بزرگی دارند و بر نامه اعمال ابرار گواه و ناظرند. جایگاه بلند مقربان در آیات ۱۰ و ۱۱ سوره واقعه و مقام شهادت و نظارت آنها در آیه ۸۹ سوره نحل ذکر شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۷۲-۲۷۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مطففین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره مطففین بیست و یکمین آیه از هشتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به جنبه دیگری از کتاب ابرار اشاره می‌شود که شاهد بودن مقربان بر آن کتاب می‌باشد. در تفسیر معنای «مقربان» گروهی از مفسران آنها را فرشتگان مقرب در نزد خداوند دانسته‌اند. ولی با توجه به آیات بعدی معلوم می‌شود که آنان گروه خاصی از برگزیدگان مومنان هستند که جایگاه بالا و بزرگی دارند و بر نامه اعمال ابرار گواه و ناظرند. جایگاه بلند مقربان در آیات ۱۰ و ۱۱ سوره واقعه و مقام شهادت و نظارت آنها در آیه ۸۹ سوره نحل ذکر شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«فرشتگان مقرب در آن‌جا حضور می‌یابند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که مقربان شاهد آنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به جنبه دیگری از کتاب ابرار اشاره می‌شود که شاهد بودن مقربان بر آن کتاب می‌باشد. در تفسیر معنای مقربان گروهی از مفسران آنها را فرشتگان مقرب در نزد خداوند دانسته‌اند. ولی با توجه به آیات بعدی معلوم می‌شود که آنان گروه خاصی از برگزیدگان مومنان هستند که جایگاه بالا و بزرگی دارند و بر نامه اعمال ابرار گواه و ناظرند. جایگاه بلند مقربان در آیات ۱۰ و ۱۱ سوره واقعه و مقام شهادت و نظارت آنها در آیه ۸۹ سوره نحل ذکر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عنکبوت و پیش از سوره بقره نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۷۲-۲۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مطففین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
