آیه ۳ سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره بروج''' سومین [[آیه]] از هشتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳ سوره بروج''' سومین [[آیه]] از هشتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث شاهد و مشهود دو موردی هستند که به آنها سوگند یاد شده است. در میان [[تفسیر قرآن|مفسران]] درباره این دو تعبیر نظرات و تفاسیر مختلفی وجود دارد که حدود سی تفسیر در منابع ذکر شده است. از جمله این تفاسیر، منظور از شاهد [[محمد|پیامبر اسلام]] و مشهود [[روز قیامت]] است. در تفسیر دیگر منظور از شاهد گواهان عمل و مشهود انسان‌ها و اعمال آنها و در تفسیر سوم مقصود از شاهد روز [[جمعه]] و مشهود روز [[عرفه]] عنوان شده است. در برخی از تفاسیر شاهد پیامبر اسلام به عنوان شاهد و [[علی بن ابی‌طالب]] به عنوان مشهود معرفی شده‌اند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث شاهد و مشهود دو موردی هستند که به آنها سوگند یاد شده است. در میان مفسران درباره این دو تعبیر نظرات و تفاسیر مختلفی وجود دارد که حدود سی تفسیر در منابع ذکر شده است. از جمله این تفاسیر: منظور از شاهد پیامبر اسلام و مشهود روز قیامت است، در تفسیر دیگر منظور از شاهد گواهان عمل و مشهود انسان‌ها و اعمال آنها، در تفسیر سوم مقصود از شاهد روز جمعه و مشهود روز عرفه می‌باشد. در برخی از تفاسیر شاهد پیامبر اسلام به عنوان شاهد و علی بن ابی‌طالب به عنوان مشهود معرفی شده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۹-۳۳۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره بروج سومین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث شاهد و مشهود دو موردی هستند که به آنها سوگند یاد شده است. در میان مفسران درباره این دو تعبیر نظرات و تفاسیر مختلفی وجود دارد که حدود سی تفسیر در منابع ذکر شده است. از جمله این تفاسیر، منظور از شاهد پیامبر اسلام و مشهود روز قیامت است. در تفسیر دیگر منظور از شاهد گواهان عمل و مشهود انسان‌ها و اعمال آنها و در تفسیر سوم مقصود از شاهد روز جمعه و مشهود روز عرفه عنوان شده است. در برخی از تفاسیر شاهد پیامبر اسلام به عنوان شاهد و علی بن ابی‌طالب به عنوان مشهود معرفی شده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به گروه و مورد گواهی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به گواه و مورد گواهی»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث شاهد و مشهود دو موردی هستند که به آنها سوگند یاد شده است. در میان مفسران درباره این دو تعبیر نظرات و تفاسیر مختلفی وجود دارد که حدود سی تفسیر در منابع ذکر شده است. از جمله این تفاسیر: منظور از شاهد پیامبر اسلام و مشهود روز قیامت است، در تفسیر دیگر منظور از شاهد گواهان عمل و مشهود انسان‌ها و اعمال آنها، در تفسیر سوم مقصود از شاهد روز جمعه و مشهود روز عرفه می‌باشد. در برخی از تفاسیر شاهد پیامبر اسلام به عنوان شاهد و علی بن ابی‌طالب به عنوان مشهود معرفی شده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۲۹-۳۳۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
