آیه ۴۴ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره صافات''' چهل و چهارمین [[آیه]] از سی و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴۴ سوره صافات''' چهل و چهارمین [[آیه]] از سی و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، بهشتیان در [[بهشت|باغ‌های بهشتی]] با دوستانشان بر تخت‌هایی روبه‌روی یکدیگر می‌نشینند و در فضایی از دوستی و انس به گفتگو می‌پردازند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، پس از اشاره به میوه‌های رنگارنگ و کرامت بهشتیان، خداوند به جایگاه آنان در «باغ‌های سرسبز و پر نعمت بهشت» اشاره دارد. در این مکان، هر نوع نعمتی که اراده کنند، در اختیار آنان قرار دارد. از دیگر لذت‌های بهشتی، همنشینی با دوستانی یک‌رنگ و باصفا است؛ بهشتیان بر تخت‌هایی روبه‌روی یکدیگر می‌نشینند و در فضایی آکنده از دوستی و انس، از موضوعات مختلفی صحبت می‌کنند. این گفتگوها شامل یادآوری گذشته، نعمت‌های الهی، و صفات خداوند می‌شود. واژه «سرر»، که جمع «سریر» است، به تخت‌هایی اشاره دارد که برای مجالس سرور و انس فراهم می‌شوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۳|ج=۱۹}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | صافات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸۲ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره صافات چهل و چهارمین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، بهشتیان در باغ‌های بهشتی با دوستانشان بر تخت‌هایی روبه‌روی یکدیگر می‌نشینند و در فضایی از دوستی و انس به گفتگو می‌پردازند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر تخت‌هایی روبروی یکدیگر (نشسته‌اند)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر روی تختها، رو به روی همدیگر»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، پس از اشاره به میوه‌های رنگارنگ و کرامت بهشتیان، خداوند به جایگاه آنان در «باغ‌های سرسبز و پر نعمت بهشت» اشاره دارد. در این مکان، هر نوع نعمتی که اراده کنند، در اختیار آنان قرار دارد. از دیگر لذت‌های بهشتی، همنشینی با دوستانی یک‌رنگ و باصفا است؛ بهشتیان بر تخت‌هایی روبه‌روی یکدیگر می‌نشینند و در فضایی آکنده از دوستی و انس، از موضوعات مختلفی صحبت می‌کنند. این گفتگوها شامل یادآوری گذشته، نعمت‌های الهی، و صفات خداوند می‌شود. واژه «سرر»، که جمع «سریر» است، به تخت‌هایی اشاره دارد که برای مجالس سرور و انس فراهم می‌شوند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۳۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره صافات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۶۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
