آیه ۹ سوره انشقاق
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره انشقاق نهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه به این مطلب اشاره می‌شود که مومن نیکوکار بعد از فراغت از حسابرسی با خوشحالی و شادمانی به نزد خانواده‌اش بازمی‌گردد. مفسران در تفسیر عبارت «اهل» گفته‌اند: منظور همسر و فرزندان با ایمان او هستند که در بهشت به او ملحق می‌شوند. بعضی «اهل» را حوریان بهشتی دانسته و برخی منظور از آن را افراد مومنانی می‌دانند که در دنیا با او هم‌عقیده بوده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شادمان به‌سوی خانواده‌اش برمی‌گردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شادمان به سوی خانواده‌اش بازگردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه به این مطلب اشاره می‌شود که مومن نیکوکار بعد از فراغت از حسابرسی با خوشحالی و شادمانی به نزد خانواده‌اش بازمی‌گردد. مفسران در تفسیر عبارت «اهل» گفته‌اند: منظور همسر و فرزندان با ایمان او هستند که در بهشت به او ملحق می‌شوند. بعضی «اهل» را حوریان بهشتی دانسته و برخی منظور از آن را افراد مومنانی می‌دانند که در دنیا با او هم‌عقیده بوده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۰۲-۳۰۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
