بدون تصویر

آیه ۱۸ سوره انشقاق

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۳ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۸ سوره انشقاق
مشخصات قرآنی
نام سورهانشقاق
تعداد آیات سوره۲۵
شماره آیه۱۸
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۸ سوره انشقاق هجدهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در چهارمین سوگند مطرح شده در این سوره، به ماه در شب چهاردهم و نور کامل آن در آن زمان قسم یاد می‌کند. به نظر مفسران، نور ماه علاوه بر زیبایی خاصی که به آسمان می‌بخشد؛ راهنمای مردم و مسافران در شب نیز هست؛ لذا خدواند از آن به عنوان آیه‌ای از آیات خویش نام برده و به آن سوگند خورده است. مجموعه چهارگانه قسم‌ها در اینجا، مربوط به هم و مکمل یکدیگرند و اندیشه و تفکر در آنها درک انسان‌ها در مورد قدرت و توانایی خدا و مسئله معاد را بالا می‌برد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ آیهٔ ۱۸ از سورهٔ ۸۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و به ماه چون کامل شود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به ماه چون کامل گردد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در چهارمین سوگند مطرح شده در این سوره، به ماه در شب چهاردهم و نور کامل آن در آن زمان قسم یاد می‌کند. به نظر مفسران، نور ماه علاوه بر زیبایی خاصی که به آسمان می‌بخشد؛ راهنمای مردم و مسافران در شب نیز هست؛ لذا خدواند از آن به عنوان آیه‌ای از آیات خویش نام برده و به آن سوگند خورده است. مجموعه چهارگانه قسم‌ها در اینجا، مربوط به هم و مکمل یکدیگرند و اندیشه و تفکر در آنها درک انسان‌ها در مورد قدرت و توانایی خدا و مسئله معاد را بالا می‌برد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.