بدون تصویر

آیه ۴۲ سوره صافات

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۵۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (+رده:آیه‌های با موضوع بهشت، +رده:آیه‌های با موضوع نعمت (هات‌کت)، ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۲ سوره صافات
مشخصات قرآنی
نام سورهصافات
تعداد آیات سوره۱۸۲
شماره آیه۴۲
شماره جزء۲۳
شماره حزب۹۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۲ سوره صافات چهل و دومین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به نعمت‌های بهشتی برای عبادالله مخلصین اشاره شده و بهشتیان همچون مهمانان گرامی از میوه‌ها و احترام برخوردارند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ آیهٔ ۴۲ از سورهٔ ۳۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(انواع) میوه‌ها و اینان گرامی‌اند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«انواع میوه‌ها، و خود گرامیانند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، خداوند به ذکر نعمت‌های بهشتی برای «عبادالله مخلصین» پرداخته و پیش از هر چیز به میوه‌های رنگارنگ و متنوع اشاره می‌کند که در اختیار بهشتیان قرار می‌گیرد. سپس از احترام و کرامتی که به آن‌ها اختصاص یافته سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که این پذیرایی به مانند حیوانات نیست که غذا برایشان ریخته شود، بلکه آنان همچون میهمانان ارزشمند و گرامی مورد تکریم و احترام قرار می‌گیرند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.