آیه ۳۱ سوره مطففین

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳۱ سوره مطففین
مشخصات قرآنی
نام سورهمطففین
تعداد آیات سوره۳۶
شماره آیه۳۱
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۱ سوره مطففین سی‌ و یکمین آیه از هشتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به این مطلب اشاره می‌شود که مشرکان و کافران تمسخر و استهزای مومنان را در غیاب آنان و در جمع خودشان ادامه می‌دادند. به عقیده مکارم شیرازی مفسر شیعی، این کار زشت آنان به خاطر غرور و تکبر آنان بوده است که تصور می‌کردند به فتح و پیروزی جدیدی دست یافته‌اند. نظر برخی مفسران درباره واژه «اهل» در این آیه، این است که علاوه بر خانواده و خویشاوندان نزدیک، گاهی به دوستان نزدیک شخص نیز اطلاق می‌شود.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ آیهٔ ۳۱ از سورهٔ ۸۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و هنگامی‌که گناهکاران به نزد خانواده‌شان بازمی‌گشتند شادمان برمی‌گشتند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و چون به سوی خانواده‌شان باز می‌گشتند، ریشخند کنان باز می‌گشتند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه موردبحث، به این مطلب اشاره می‌شود که مشرکان و کافران تمسخر و استهزای مومنان را در غیاب آنان و در جمع خودشان ادامه می‌دادند. به عقیده وی، این کار زشت آنان به خاطر غرور و تکبر آنان بوده است که تصور می‌کردند به فتح و پیروزی جدیدی دست یافته‌اند. به گزارش مکارم، در لغت صفت مشبهه «فکهین» (جمع فکه) به معنای خندیدن و مزاح کردن گفته شده است. درباره واژه «اهل» در آیه، نیز نظر برخی مفسران این است که علاوه بر خانواده و خویشاوندان نزدیک، گاهی به دوستان نزدیک شخص نیز اطلاق می‌شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عنکبوت و پیش از سوره بقره نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.