آیه ۶ سوره جن
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره جن ششمین آیه از هفتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به یکی دیگر از انحرافات جن و انس اشاره شده است که آنها می‌گویند: «مردانی از انسانها به مردانی از جنیان پناه می‌بردند و آنها سبب طغیان و گمراهی‌شان می‌گردیدند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی از انسانها به کسانی از جن‌ها پناه بردند و بدین وسیله بر سرکشی آنان افزودند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که مردانی از انسانها به مردانی از جنیان پناه می‌بردند، و بر سرکشی آنان می‌افزودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به یکی دیگر از انحرافات جن و انس اشاره شده است که آنها می‌گویند: «مردانی از انسانها به مردانی از جنیان پناه می‌بردند و آنها سبب طغیان و گمراهی‌شان می‌گردیدند.» به گزارش مکارم، «رهق» به معنای پوشاندن چیزی با غلبه و قهر است و از آنجایی که گمراهی و طغیان وجود انسان را دربرمی‌گیرد؛ به این معانی تفسیر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جن، هفتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهلمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعراف و پیش از سوره یس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۰۷-۱۰۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
