بدون تصویر

آیه ۱۴ سوره انشقاق

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۲ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۴ سوره انشقاق
مشخصات قرآنی
نام سورهانشقاق
تعداد آیات سوره۲۵
شماره آیه۱۴
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۴ سوره انشقاق چهاردهمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. انکار قیامت و معاد علت دیگری است که در این آیه برای گرفتاری و عذاب کافران در آن روز بدان اشاره شده است. بنابه نظر مفسران به خاطر همین عقیده فاسد و انکار معاد بود که کافران در دنیا غرق در شهوات می‌شدند؛ دعوت پیامبران الهی را به سخره می‌گرفتند و آن را باور نداشتند. این موضوع در آیات دیگر قرآن از جمله آیه ۳۱ سوره مطففین و ۷۶ سوره قصص نیز بیان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ آیهٔ ۱۴ از سورهٔ ۸۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بی‌گمان او پنداشته بود که وی هرگز باز نخواهد گشت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و می‌پنداشت که هرگز [به قیامت‌] باز نگردد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که انکار قیامت و معاد علت دیگری است که در این آیه برای گرفتاری و عذاب کافران در آن روز بدان اشاره شده است. بنابه نظر مفسران به خاطر همین عقیده فاسد و انکار معاد بود که کافران در دنیا غرق در شهوات می‌شدند؛ دعوت پیامبران الهی را به سخره می‌گرفتند و آن را باور نداشتند. این موضوع در آیات دیگر قرآن از جمله آیه ۳۱ سوره مطففین و ۷۶ سوره قصص نیز بیان شده است. عبارت «لن یحور» (از ماده حور) در اصل به معنی تردد و رفت و آمد گفته شده است و فرقی نمی‌کند این رفت و آمد در عمل بوده باشد یا تفکر و اندیشه.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.