آیه ۸ سوره بروج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بروج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره بروج هشتمین آیه از هشتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به این نکته اشاره می‌شود که از نظر کافران جرم و گناه مومنان این بود که آنها به خدای یکتا ایمان آورده بودند. شبیه این مضمون در آیه ۵۹ سوره مائده در ماجرای ساحران و موسی نیز ذکر شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از آنان ایرادی جز این نگرفته بودند که به خداوند توانای ستوده ایمان آوردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به آنان کینه نورزیدند، مگر از آن روی که به خداوند پیروزمند ستوده ایمان می‌ورزیدند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به این نکته اشاره می‌شود که از نظر کافران جرم و گناه مؤمنان این بوده که آنها به خدای یکتا ایمان آورده بودند. «نقموا» (از ماده نقم) به معنی انکار و عیب گرفتن از چیزی گفته شده است. شبیه این مضمون در آیه ۵۹ سوره مائده در ماجرای ساحران و موسی نیز ذکر شده است. به گفته مفسران، تعبیر «عزیز» به معنی قدرتمندِ شکست ناپذیر و «حمید» یعنی شایسته هر گونه ستایش و دارای هر نوع کمال، تهدید و هشداری به شکنجه‌گران در طول تاریخ محسوب می‌شود که بدانند چنین خداوندی در کمین آنهاست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بروج، هشتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شمس و پیش از سوره تین نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۱۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۳۵–۳۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بروج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
