ابوعمرو بن علاء
ابوعمرو بن علاء بن عمار بن عریان بن عبدالله بن حصین تمیمی مازنی بصری، که برخی منابع او را زبان بن علاء دانسته‌اند، یکی از قراء سبعه است.
نام و نسب
ابن‌خلکان نام او را به صورت ابوعمرو بن علاء بن عمار بن عریان بن عبدالله بن حصین تمیمی مازنی بصری، گزارش می‌کند و در جای دیگری نامش را «ابوعمرو بن العلاء بن عمار بن عبدالله بن الحصین بن الحرث بن جلهم بن خزاعی بن مازن بن مالک بن عمرو بن تمیم» گزارش می‌کند. در برخی منابع نام او را زبان آورده‌اند که به گزارش دیگر منابع صحیح نیست و کنیه او، نام او بوده است. گفته شده که اختلاف بر سر نام او، به 21 رای مختلف انجامیده است.[۱]
سرگذشت
ابوعمرو بن علاء یکی از قراء سبعه و به گواه برخی منابع، اعلم‌ترین مردم زمانش به قرآن کریم و ادبیات عرب و شعر بود. گفته شده است که او در سال ۷۰ یا ۶۸ یا ۶۵ در مکه به دنیا آمد. او را از طبقه چهارم از نحویان دانسته‌اند. اصمعی به نقل از خود او گزارش کرده‌است که او مدعی بود «آن مقدار از نحو دانم که اعمش نمی‌دانست و اگر نوشته شود اعمش را حمل آن میسر نتواند بود». ابوعمرو در دوران حسن بصری سر و پیشوای روزگار خویش بود. صاحب الکنی او را در روات حدیث نام برده است. از خود او نقل شده است در دوران خلافت حجاج بن یوسف، به همراه پدرش به یمن گریختند که در بین راه خبر درگذشت حجاج را دریافت کردند. ابن‌ندیم، کتاب القراءات و کتاب النوادر را به او نسبت داده است. درگذشت ابوعمر را در سال‌های ۱۵۴ یا ۱۵۷ یا ۱۵۶ در کوفه گزارش کرده‌اند.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوعمرو بن علاء». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
.jpg)
