بدون تصویر

آیه ۹۲ سوره صافات

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۷ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (+رده:آیه‌های با موضوع ابراهیم، +رده:آیه‌های با موضوع شرک (هات‌کت)، ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹۲ سوره صافات
مشخصات قرآنی
نام سورهصافات
تعداد آیات سوره۱۸۲
شماره آیه۹۲
شماره جزء۲۳
شماره حزب۹۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹۲ سوره صافات نود و دومین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. متن این آیه از گفتگوی میان ابراهیم و بت‌ها خبر می‌دهد که از آنها دربارهٔ دلیل سخن نگفتنشان سؤال پرسیده می‌شود.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ آیهٔ ۹۲ از سورهٔ ۳۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«شما را چه می‌شود چرا سخن نمی‌گویید؟»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات پیشین، ابراهیم در ادامه گفتگوی خود با بت‌ها از آنان سؤال می‌پرسد که چرا ساکت هستند و سخن نمی‌گویند؟[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.