آیه ۲۴ سوره حدید

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۴ سوره حدید
مشخصات قرآنی
نام سورهحدید
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۲۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۴ سوره حدید بیست و چهارمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به معرفی صفات افراد متکبر و فخر فروش اشاره شده است که آنان علاوه بر این صفات، صفت بخل دارند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ آیهٔ ۲۴ از سورهٔ ۵۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«همان کسانی‌که بخل می‌روزند و مردم را به بخل ورزیدن فرمان می‌دهند و هرکس که روی‌گردان شود (بداند که) خداوند بی‌نیاز و ستوده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«همان کسانی که بخل می‌ورزند و مردمان را نیز به بخل می‌فرمایند، و هر کس روی بر تابد، [بداند که‌] خداوند بی نیاز ستوده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: به دنبال آیه گذشته که به افراد متکبر و فخر فروش اشاره شد؛ قرآن در این آیه آنان را با صفت دیگری معرفی می‌کند. آنان افرادی هستند که بخیلند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند. به گفته مکارم، این افراد به خاطر دل‌بستگی به دنیا دچار تکبر و غرور هستند و لازمه تکبر و غرور بخل داشتن و دعوت دیگران به این امر است. به باور او، دعوت دیگران به بخل برای این است که اگر دیگران سخاوت‌مند باشند؛ رسوا می‌شود و چون بخل را دوست دارد؛ آن را به دیگران تبلیغ می‌کند. او همچنین معتقد است که در این آیه منظور بخل در انفاق مالی است؛ اما مفهوم آن گسترده‌تر است و شامل بخل در علم، ادای حقوق و مانند آن می‌شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.