آیه ۲۹ سوره حدید
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره حدید بیست و نهمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، دلیل پاداش‌های مضاعف الهی (علاه بر نورانیت و مغفرت) بیان شده که بر طبق متن آیه: «اهل کتاب بدانند آنها قادر بر فضل خداوند نیستند و فضل و رحمت تنها به دست خداست که به هر کس که بخواهد می‌بخشد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا اهل کتاب بدانند که چیزی از فضل خدا را در اختیار ندارند و اینکه فضل و عطا در دست خدا است و آن‌را به هرکس که بخواهد می‌دهد و خداوند دارای فضل بزرگ است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا اهل کتاب بدانند که صاحب اختیار چیزی از بخشش و بخشایش الهی نیستند، و بخشش و بخشایش به دست خداوند است، به هر کس که خواهد ارزانی‌اش دارد، و خداوند دارای بخشش بیکران است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در آخرین آیه سوره به دلیل پاداش‌های مضاعف الهی که در آیه قبل بیان شده بود؛ اشاره کرده است. به گزارش مکارم، این آیه پاسخی است به کسانی که می‌گفتند: خداوند به گروهی از اهل کتاب که ایمان آوردند؛ دو پاداش می‌دهد و به مسلمانان یک پاداش. در حالیکه قرآن در اینجا می‌گوید: مسلمانان عموما دارای دو پاداشند. چراکه همه آنان ایمان به پیامبر اسلام و تمام انبیای گذشته دارند. به گفته او، همچنین این آیه پاسخی است به سخنان گروهی از یهود و نصارا که بهشت و رحمت خدا را مختص خود می‌دانستند و دیگران را از آن محروم می‌پنداشتند. در عبارت پایانی آیه نیز به یکی دیگر از اسماء الحسنی خداوند اشاره شده است؛ «ذو الفضل العظیم» به معنای دارای فضل بزرگ.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۹۷-۳۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
