آیه ۱۴ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره ملک چهاردهمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه با مطرح کردن پرسشی کوتاه، دلیل آیه پیشین را بیان می‌کند و می‌گوید: «آیا آن کسی که موجودات را خلق کرده، از حال آنها آگاه نیست؟!» مفسران درباره این جمله چندین احتمال را در منابع خویش آورده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا کسی‌که (همه چیز را) آفریده است نمی‌داند؟ درحالیکه او باریک‌بین آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا کسی که آفریده است، علم ندارد؟ و اوست باریک‌بین آگاه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه با مطرح کردن پرسشی کوتاه، دلیل آیه پیشین را بیان می‌کند و می‌گوید: «آیا آن کسی که موجودات را خلق کرده، از حال آنها آگاه نیست؟!» مفسران درباره این جمله چندین احتمال را در منابع خویش آورده‌اند. از جمله اینکه: منظور اینست «آیا خدایی که دل‌ها را آفریده؛ از اسرار آنها باخبر نیست؟!» به اعتقاد مکارم، این آیه دلیل بر خلقت دائمی خداوند است که بر این اساس فیض او لحظه به لحظه به بندگان و موجودات عالم می‌رسد. همچنین او در توضیح کلمه «لطیف» می‌آورد: «لطیف بودن خداوند اشاره به علم او نسبت به اسرار دقیق آفرینش است یا لطیف بودنش به جهت نفوذی است که او به درون همه چیز دارد.» سپس مکارم در پایان این آیه را تأکیدی بر عمق دانایی خداوند و علم او به اسرار مخفی و آشکار می‌داند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۸۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۳۴-۳۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
