آیه ۲۶ سوره ملک
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | ملک | ||||
تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
شماره آیه | ۲۶ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره ملک بیست و ششمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. قرآن در این آیه خطاب به پیامبر اسلام به منکران معاد پاسخ میدهد و میگوید: «به آنها بگو علم به زمان وقوع قیامت در نزد خداوند است و من تنها انذارکنندهای برای شما هستم.» بنابه گزارش مکارم مفسر شیعی، در آیات بسیاری از قرآن شبیه به اینگونه پاسخها در جواب به منکران قیامت مطرح شده است؛ از جمله آیه ۱۸۷ سوره اعراف.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: علم (آن) تنها نزد خدا است و جز این نیست که من هشدار دهندهای آشکار هستم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو آگاهی از آن فقط نزد خداوند است، و من فقط هشداردهندهای آشکارم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که این آیه با مخاطب قرار دادن پیامبر اسلام و از زبان او به سوالات منکران معاد پاسخ میدهد و علم به زمان برپایی رستاخیز را به خداوند منحصر میگرداند. درحالیکه نقش منذر بودن پیامبر نیز در ادامه آیه مورد تأکید قرار گرفته است. به عقیده مکارم، نامعلوم بودن تاریخ وقوع قیامت آثار تربیتی زیادی در انسانها دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.