آیه ۷ سوره ملک
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره ملک هفتمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبل، قرآن در این آیه به بخشی از عذاب‌های کافران در قیامت اشاره کرده و چنین می‌گوید: «هنگامیکه کافران در آن جهنم سوزان با ذلت و خواری پرتاب می‌شوند؛ درحالیکه دوزخ پیوسته در حال جوشیدن است و صداهایی وحشتناک و آزاردهنده از آن به گوش کافران و معذبان در آتش می‌رسد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«چون در آنجا افکنده شوند از آن نعره‌ای می‌شنوند درحالیکه می‌جوشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چون در آنجا افکنده شوند، نعره آن را می‌شنوند، و آن بر می‌جوشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به شرح حال و چگونگی برخورد با کافران در قیامت اشاره شده است که آنها را با نهایت خواری و ذلت به درون جهنم و آتش پرتاب می‌کنند. به گزارش او، یکی از اوصاف جهنم که در آیه با تعبیر «تفور» آمده است؛ در لغت به معنای پیوسته جوشان و در حال غلیان است. به گوش رسیدن صداهایی آزاردهنده و وحشتناک یا ناله‌هایی طولانی، وصف دیگری از وضعیت جهنم در جهان آخرت است که با عبارت «شهیق» در اینجا مشخص شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۲۶-۳۲۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
