آیه ۲۳ سوره مرسلات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۳ سوره مرسلات''' بیست و سومین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۳ سوره مرسلات''' بیست و سومین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه اشاره بر قدرت [[خداوند]] بر خلقت اولیه انسان است که [[قرآن]] با بیان آن، بر توانایی خداوند در زنده کردن [[مرگ|مردگان]] دلیل می‌آورد. به گفته مکارم مفسر شیعی، قرآن برای اثبات مسئله [[معاد]]، بارها به این استدلال در برابر منکران [[قیامت]] اشاره کرده است از جمله آیات آغازین [[سوره حج]]. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع این آیه اشاره به قدرت خداوند بر خلقت اولیه انسان است که قرآن با بیان آن، بر توانایی خداوند در زنده کردن مردگان دلیل می‌آورد. به گفته مکارم، قرآن برای اثبات مسئله معاد، بارها به این استدلال در برابر منکران قیامت اشاره کرده است از جمله آیات آغازین سوره حج.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۹|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مرسلات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۳ سوره مرسلات بیست و سومین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه اشاره بر قدرت خداوند بر خلقت اولیه انسان است که قرآن با بیان آن، بر توانایی خداوند در زنده کردن مردگان دلیل می‌آورد. به گفته مکارم مفسر شیعی، قرآن برای اثبات مسئله معاد، بارها به این استدلال در برابر منکران قیامت اشاره کرده است از جمله آیات آغازین سوره حج.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه (به آن) سامان دادیم و چه نیک سامان می‌دهیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس سامان دادیم و چه نیک سامانگریم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع این آیه اشاره به قدرت خداوند بر خلقت اولیه انسان است که قرآن با بیان آن، بر توانایی خداوند در زنده کردن مردگان دلیل می‌آورد. به گفته مکارم، قرآن برای اثبات مسئله معاد، بارها به این استدلال در برابر منکران قیامت اشاره کرده است از جمله آیات آغازین سوره حج.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۴۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۴۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مرسلات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
