آیه ۸ سوره حدید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره حدید''' هشتمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره حدید''' هشتمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای [[ایمان]] آوردن به [[خدا]] و [[محمد|پیامبر اسلام]] استدلال و برهانی بیان شده که از طریق [[عقل در اسلام|عقل]] و [[فطرت]] و همچنین از راه نقل بر انسان‌ها اتمام حجت کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه با طرح پرسشی توبیخی علت عدم پذیرش دعوت پیامبر در مورد ایمان به خدا را جویا شده و می‌گوید: «چه چیز سبب شده که به خدا ایمان نمی‌آورید؛ در حالیکه پیامبر، شما را به سوی او دعوت می‌کند و از شما پیمان گرفته است.» به گزارش مکارم، منظور از جمله «ان کنتم مؤمنین» این است که اگر شما بخواهید ایمان بیاورید؛ اکنون وقت آن است. چراکه هم عقل و فطرت و هم نقل، راه [[حق]] و حقیقت را بر شما روشن کرده است. همچنین تعبیر به «میثاق» در آیه ممکن است اشاره به [[فطرت توحیدی]] باشد. البته بعضی از [[مفسران]] آن را پیمان «[[عالم ذر]]» دانسته‌اند؛ اما مکارم این نظر را بعید می‌داند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۵-۳۱۷|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره حدید هشتمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای ایمان آوردن به خدا و پیامبر اسلام استدلال و برهانی بیان شده که از طریق عقل و فطرت و همچنین از راه نقل بر انسان‌ها اتمام حجت کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۙ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شما را چه شده که به خدا ایمان نمی‌آورید درحالیکه پیغمبر شما را فرا می‌خواند تا به پروردگارتان ایمان بیاورید و اگر مؤمن باشید به‌راستی خدا از شما پیمان گرفته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شما را چه می‌شود که به خداوند ایمان نمی‌آورید، حال آنکه پیامبر شما را دعوت می‌کند که به پروردگارتان ایمان آورید، و به راستی اگر ایمان داشته باشید از شما پیمانتان را گرفته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه با طرح پرسشی توبیخی علت عدم پذیرش دعوت پیامبر در مورد ایمان به خدا را جویا شده و می‌گوید: «چه چیز سبب شده که به خدا ایمان نمی‌آورید؛ در حالیکه پیامبر، شما را به سوی او دعوت می‌کند و از شما پیمان گرفته است.» به گزارش مکارم، منظور از جمله «ان کنتم مؤمنین» این است که اگر شما بخواهید ایمان بیاورید؛ اکنون وقت آن است. چراکه هم عقل و فطرت و هم نقل، راه حق و حقیقت را بر شما روشن کرده است. همچنین تعبیر به «میثاق» در آیه ممکن است اشاره به فطرت توحیدی باشد. البته بعضی از مفسران آن را پیمان «عالم ذر» دانسته‌اند؛ اما مکارم این نظر را بعید می‌داند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۱۵-۳۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
