آیه ۲۴ سوره حدید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۴ سوره حدید''' بیست و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۴ سوره حدید''' بیست و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به معرفی صفات افراد متکبر و فخر فروش اشاره شده است که آنان علاوه بر این صفات، صفت [[بخل]] دارند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: به دنبال آیه گذشته که به افراد متکبر و فخر فروش اشاره شد؛ [[قرآن]] در این آیه آنان را با صفت دیگری معرفی می‌کند. آنان افرادی هستند که بخیلند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند. به گفته مکارم، این افراد به خاطر دل‌بستگی به دنیا دچار تکبر و غرور هستند و لازمه تکبر و غرور بخل داشتن و دعوت دیگران به این امر است. به باور او، دعوت دیگران به بخل برای این است که اگر دیگران سخاوت‌مند باشند؛ رسوا می‌شود و چون بخل را دوست دارد؛ آن را به دیگران تبلیغ می‌کند. او همچنین معتقد است که در این آیه منظور بخل در [[انفاق]] مالی است؛ اما مفهوم آن گسترده‌تر است و شامل بخل در علم، ادای حقوق و مانند آن می‌شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۸-۳۶۹|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره حدید بیست و چهارمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به معرفی صفات افراد متکبر و فخر فروش اشاره شده است که آنان علاوه بر این صفات، صفت بخل دارند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همان کسانی‌که بخل می‌روزند و مردم را به بخل ورزیدن فرمان می‌دهند و هرکس که روی‌گردان شود (بداند که) خداوند بی‌نیاز و ستوده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همان کسانی که بخل می‌ورزند و مردمان را نیز به بخل می‌فرمایند، و هر کس روی بر تابد، [بداند که] خداوند بی نیاز ستوده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: به دنبال آیه گذشته که به افراد متکبر و فخر فروش اشاره شد؛ قرآن در این آیه آنان را با صفت دیگری معرفی می‌کند. آنان افرادی هستند که بخیلند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند. به گفته مکارم، این افراد به خاطر دل‌بستگی به دنیا دچار تکبر و غرور هستند و لازمه تکبر و غرور بخل داشتن و دعوت دیگران به این امر است. به باور او، دعوت دیگران به بخل برای این است که اگر دیگران سخاوت‌مند باشند؛ رسوا می‌شود و چون بخل را دوست دارد؛ آن را به دیگران تبلیغ می‌کند. او همچنین معتقد است که در این آیه منظور بخل در انفاق مالی است؛ اما مفهوم آن گسترده‌تر است و شامل بخل در علم، ادای حقوق و مانند آن می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۶۸-۳۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
