آیه ۲۴ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۴ سوره الرحمن''' بیست و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۴ سوره الرحمن''' بیست و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به [[نعمت]] کشتی‌ها که یکی از مهم‌ترین وسایل حمل و نقل در گذشته و حال است؛ اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه به کشتی‌ها و حرکت آنها در دریاها اشاره دارد و آن را نعمتی از نعمت‌های خداوند برشمرده که برای استفاده در صنعت حمل و نقل در اختیار انسان‌ها قرار گرفته است. به گزارش مکارم، «جوار» (جمع جاریه) وصفی است برای «سفن» به معنی کشتی‌ها که از جمله حذف شده است. چراکه آنچه مورد توجه و تأکید قرآن بوده، جریان و حرکت کشتی‌ها می‌باشد. به گفته وی، برخی «منشا» را از (ماده انشاء) به معنای مرتفع ساختن [[تفسیر]] کرده‌اند و آن را اشاره به کشتیهای بادبانی می‌دانند که از بلند شدن بادبان‌ها و قرار گرفتن آنها در مسیر بادها، کشتی را به حرکت درمی‌آورند. «اعلام» (جمع علم) نیز به معنای کوه است و در اصل به معنای علامت و اثری است که از چیزی خبر می‌دهد. لذا چون کوهها از دور پیدا هستند؛ از آنها تعبیر به علم شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۲۸-۱۳۰|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره الرحمن بیست و چهارمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نعمت کشتی‌ها که یکی از مهم‌ترین وسایل حمل و نقل در گذشته و حال است؛ اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او (=خداوند) در دریا کشتیهای (بادبان) برافراشتة کوه‌وار دراد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او راست کشتیهای بادبان برافراشته که چون کوهها در دریا روانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به کشتی‌ها و حرکت آنها در دریاها اشاره دارد و آن را نعمتی از نعمت‌های خداوند برشمرده که برای استفاده در صنعت حمل و نقل در اختیار انسان‌ها قرار گرفته است. به گزارش مکارم، «جوار» (جمع جاریه) وصفی است برای «سفن» به معنی کشتی‌ها که از جمله حذف شده است. چراکه آنچه مورد توجه و تأکید قرآن بوده، جریان و حرکت کشتی‌ها می‌باشد. به گفته وی، برخی «منشا» را از (ماده انشاء) به معنای مرتفع ساختن تفسیر کرده‌اند و آن را اشاره به کشتیهای بادبانی می‌دانند که از بلند شدن بادبان‌ها و قرار گرفتن آنها در مسیر بادها، کشتی را به حرکت درمی‌آورند. «اعلام» (جمع علم) نیز به معنای کوه است و در اصل به معنای علامت و اثری است که از چیزی خبر می‌دهد. لذا چون کوهها از دور پیدا هستند؛ از آنها تعبیر به علم شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۵۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۲۸-۱۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
