آیه ۳۳ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه | '''آیه ۳۳ سوره الرحمن''' سی و سومین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. مخاطب این آیه انسان‌ها و [[جنیان]] هستند که به آنها گفته می‌شود: «ای گروه انس و جن! اگر می‌توانید از مرزهای آسمان (برای فرار از مجازات پروردگارتان) بگذرید و از حیطه قدرت او خارج شوید. ولی هرگز قادر به این کار نیستید؛ مگر با نیرویی الهی.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] پس از بیان حسابرسی دقیق اعمال در [[قیامت]] در آیه قبل، در این آیه به انسان‌ها و جنیان می‌گوید: «شما هرگز نمی‌توانید از محدوده قدرت و فرمان‌دهی [[خداوند]] خارج شوید و از مجازات و کیفر او برکنار بمانید. شما قادر به گذشتن از مرزهای آسمانی نیستید مگر با نیرویی الهی!» به گزارش مکارم، «معشر» در آیه به معنای جمعیت کاملی است که از طوایف و اصناف مختلف تشکیل شده و «اقطار» به معنای اطراف چیزی گفته شده است. به باور مکارم، مقدم شدن «جن» در این آیه ممکن است به این خاطر باشد که آنان آمادگی بیشتری را برای سیر و حرکت در آسمان دارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۸-۱۵۰|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۳ سوره الرحمن سی و سومین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. مخاطب این آیه انسان‌ها و جنیان هستند که به آنها گفته می‌شود: «ای گروه انس و جن! اگر می‌توانید از مرزهای آسمان (برای فرار از مجازات پروردگارتان) بگذرید و از حیطه قدرت او خارج شوید. ولی هرگز قادر به این کار نیستید؛ مگر با نیرویی الهی.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای گروه جن و انس! اگر می‌توانید از کناره‌های آسمان و زمین بگذرید، پس بگذرید، جز به توانی (شگرف از آنها) نمی‌توانید بگذرید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای گروه جن و انس اگر توانید که از گوشه و کنار آسمانها و زمین نفوذ کنید، نفوذ کنید، اما جز با نیرویی عظیم، نتوانید به درون راه برید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن پس از بیان حسابرسی دقیق اعمال در قیامت در آیه قبل، در این آیه به انسان‌ها و جنیان می‌گوید: «شما هرگز نمی‌توانید از محدوده قدرت و فرمان‌دهی خداوند خارج شوید و از مجازات و کیفر او برکنار بمانید. شما قادر به گذشتن از مرزهای آسمانی نیستید مگر با نیرویی الهی!» به گزارش مکارم، «معشر» در آیه به معنای جمعیت کاملی است که از طوایف و اصناف مختلف تشکیل شده و «اقطار» به معنای اطراف چیزی گفته شده است. به باور مکارم، مقدم شدن «جن» در این آیه ممکن است به این خاطر باشد که آنان آمادگی بیشتری را برای سیر و حرکت در آسمان دارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۴۸-۱۵۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
