آیه ۲۷ سوره مرسلات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''سآیه ۲۷ سوره مرسلات''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به دو [[نعمت]] از نعمت‌های [[الله|الهی]] اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. | '''سآیه ۲۷ سوره مرسلات''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به دو [[نعمت]] از نعمت‌های [[الله|الهی]] اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به دو نعمت از نعمات الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به دو نعمت از نعمات الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. به گزارش او، کوه‌ها در داخل زمین ریشه‌هایشان به یکدیگر متصل است و از زمین در برابر فشارهای داخلی و جزر و مدهای خارجی محافظت می‌کند. همچنین بادها و طوفان‌های عظیم را کنترل و مهار می‌کنند و باعث آرامش اهل زمین می‌گردند. به گفته مکارم، کوه‌ها در ایجاد باران نقش دارند و بسیاری از سرچشمه آب‌های زمین از برف‌های متراکم کوه‌هاست و این کوه‌ها از مهم‌ترین ذخایر آب‌های زمین به‌شمار می‌آیند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۲–۴۱۳|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مرسلات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
سآیه ۲۷ سوره مرسلات بیست و هفتمین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به دو نعمت از نعمت‌های الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در آن‌جا کوههای بلند قرار دادیم و به شما آبی شیرین نوشاندیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در آن کوههای بلند پدید آوردیم و به شما آبی شیرین نوشاندیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به دو نعمت از نعمات الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوههای استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. به گزارش او، کوه‌ها در داخل زمین ریشه‌هایشان به یکدیگر متصل است و از زمین در برابر فشارهای داخلی و جزر و مدهای خارجی محافظت می‌کند. همچنین بادها و طوفان‌های عظیم را کنترل و مهار می‌کنند و باعث آرامش اهل زمین می‌گردند. به گفته مکارم، کوه‌ها در ایجاد باران نقش دارند و بسیاری از سرچشمه آب‌های زمین از برف‌های متراکم کوه‌هاست و این کوه‌ها از مهم‌ترین ذخایر آب‌های زمین به‌شمار می‌آیند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۷۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۴۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۴۱۲–۴۱۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مرسلات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
