آیه ۱۵۶ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع یهودیت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع تهمت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع مریم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع عیسی]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع گناه]] | |||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نساء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۵۶ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵۶ سوره نساء صد و پنجاه و ششمین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در متن آیه تصریح شده است که یهودیان به مریم، تهمت بزرگی زده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به خاطر کفرشان و تهمت بزرگی که به مریم زدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به سبب کفرشان و سخنشان که به مریم بهتان بزرگی زدند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه پیشین در بیان خلافکاری‌های یهود، یهودیان به بهتان زدن نسبت به مریم متهم شده‌اند. در این آیه این بهتان، تهمتی بزرگ توصیف شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۲۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۱۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نساء»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
