آیه ۲ سوره حدید: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲ سوره حدید''' دومین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲ سوره حدید''' دومین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به مالکیت و تدبیر [[خداوند]] در عالم هستی و قدرت حیات و ممات در اوست که این مطلب نشانه آنست که همه چیز در ید قدرت خداست و همه جهان تحت اراده و فرمان او می‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به چند وصف دیگر از خداوند پرداخته شده است: مالکیت و تدبیر امور، زنده کردن و میراندن موجودات، قدرت و توانایی بر هر چیزی. به گزارش مکارم، مالکیت خداوند اعتباری نیست؛ بلکه مالکیتی است حقیقی و تکوینی. او در ادامه می‌نویسد: «مسئله زنده کردن و میراندن از مسائل پیچیده عالم است که هیچ کس به‌درستی از حقیقت [[مرگ]] و حیات باخبر نیست و از آنجایی که در آیه با فعل مضارع بیان شده‌اند؛ نشان‌دهنده استمرار زندگی و مرگ در طول زمان‌ها و برای همه موجودات است. همچنین از اطلاق آیه برداشت می‌شود که این موضوع نه تنها انسان‌ها بلکه شامل هرگونه مرگ و حیات در سایر موجودات زنده ([[فرشتگان]]، حیوانات و گیاهان) می‌شود و دربردارنده انواع حیات دنیایی، [[برزخ|برزخی]] و [[رستاخیز]] است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۷-۲۹۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره حدید دومین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به مالکیت و تدبیر خداوند در عالم هستی و قدرت حیات و ممات در اوست که این مطلب نشانه آنست که همه چیز در ید قدرت خداست و همه جهان تحت اراده و فرمان او می‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«فرمانروایی آسمانها و زمنین از آن اوست و او زنده می‌گرداند و می‌میراند و او بر همه چیزی تواناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«او راست فرمانروایی آسمانها و زمین، که زنده می‌دارد و می‌میراند، و او بر هر کاری تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به چند وصف دیگر از خداوند پرداخته شده است: مالکیت و تدبیر امور، زنده کردن و میراندن موجودات، قدرت و توانایی بر هر چیزی. به گزارش مکارم، مالکیت خداوند اعتباری نیست؛ بلکه مالکیتی است حقیقی و تکوینی. او در ادامه می‌نویسد: «مسئله زنده کردن و میراندن از مسائل پیچیده عالم است که هیچ کس به‌درستی از حقیقت مرگ و حیات باخبر نیست و از آنجایی که در آیه با فعل مضارع بیان شده‌اند؛ نشان‌دهنده استمرار زندگی و مرگ در طول زمان‌ها و برای همه موجودات است. همچنین از اطلاق آیه برداشت می‌شود که این موضوع نه تنها انسان‌ها بلکه شامل هرگونه مرگ و حیات در سایر موجودات زنده (فرشتگان، حیوانات و گیاهان) می‌شود و دربردارنده انواع حیات دنیایی، برزخی و رستاخیز است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۴۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۴۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۹۷-۲۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
