آیه ۱ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره الرحمن''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره الرحمن''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره و نخستین آیه آن، با نام «[[رحمان|الرحمن]]» یکی از نام‌های خاص [[الله]] است که به رحمانیت او اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: از آنجایی که این سوره بیانگر نعمت‌های بزرگ [[خداوند]] است؛ با نام «الرحمن» که نشان‌دهنده [[رحمت]] واسعه اوست؛ آغاز می‌شود. به گزارش مکارم، این آیه همچنین پاسخی است به [[مشرکان]] هنگامی که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] آنها را به [[سجده]] بر خدای رحمان دعوت کرد. آنها گفتند: رحمان چیست؟ او در ادامه می‌آورد: نام «رحمن» پس از نام «الله» گسترده‌ترین مفهوم را در میان نام‌های الهی دارد و این نام در حقیقت اشاره دارد به رحمت عام خداوند که همه موجودات را دربرمی‌گیرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۹۶-۹۷|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره الرحمن یکمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره و نخستین آیه آن، با نام «الرحمن» یکی از نام‌های خاص الله است که به رحمانیت او اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمَٰنُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، (خداوند) رحمان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، خداوند رحمان»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: از آنجایی که این سوره بیانگر نعمت‌های بزرگ خداوند است؛ با نام «الرحمن» که نشان‌دهنده رحمت واسعه اوست؛ آغاز می‌شود. به گزارش مکارم، این آیه همچنین پاسخی است به مشرکان هنگامی که پیامبر آنها را به سجده بر خدای رحمان دعوت کرد. آنها گفتند: رحمان چیست؟ او در ادامه می‌آورد: نام «رحمن» پس از نام «الله» گسترده‌ترین مفهوم را در میان نام‌های الهی دارد و این نام در حقیقت اشاره دارد به رحمت عام خداوند که همه موجودات را دربرمی‌گیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۹۶-۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
