آیه ۴۶ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۶ سوره الرحمن''' چهل و ششمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴۶ سوره الرحمن''' چهل و ششمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. از این آیه به بعد به توصیف و بیان وضعیت [[بهشت|بهشتیان]] در [[آخرت]] پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه به سراغ بهشتیان و توصیف حال آنان رفته و به این ترتیب مقایسه‌ای میان [[دوزخ|دوزخیان]] و بهشتیان ([[مومنان]] و [[کافران]]) صورت می‌گیرد. بنابه متن آیه برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد؛ دو باغ بهشتی اختصاص یافته است. به گفته مکارم، خوف از مقام پروردگار در اینجا دو معنا دارد: یکی به معنای خوف از مواقف [[قیامت]] و حضور در دادگاه الهی است. دوم به معنی خوف از مقام علمی خداست و اینکه او مراقب دائمی نسبت به همه انسان‌هاست. برخی دو تفسیر دیگر را نیز برای این مطلب بیان کرده‌اند. در تفسیر سوم ترس و خوف از خداوند به خاطر بهشت و دوزخ نیست؛ بلکه فقط به خاطر این است که مقام و جلال پروردگار عظیم است و مومن از آن خائف است. در تفسیر چهارم نیز گفته شده منظور از مقام پروردگار مقام عدالت اوست و مومن از عدالت او ترسان است. در پایان مکارم معتقد است که این تفاسیر با هم قابل جمعند و می‌تواند در مضمون آیه هر چهار تفسیر باشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۶۰-۱۶۳|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۴۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۶ سوره الرحمن چهل و ششمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. از این آیه به بعد به توصیف و بیان وضعیت بهشتیان در آخرت پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسیکه از ایستادن (در حضور) پروردگارش ترسیده باشد دو باغ دارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و برای کسی که از ایستادن در پیشگاه پروردگارش [برای حساب در حشر] هراسیده باشد، دو بوستان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به سراغ بهشتیان و توصیف حال آنان رفته و به این ترتیب مقایسه‌ای میان دوزخیان و بهشتیان (مومنان و کافران) صورت می‌گیرد. بنابه متن آیه برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد؛ دو باغ بهشتی اختصاص یافته است. به گفته مکارم، خوف از مقام پروردگار در اینجا دو معنا دارد: یکی به معنای خوف از مواقف قیامت و حضور در دادگاه الهی است. دوم به معنی خوف از مقام علمی خداست و اینکه او مراقب دائمی نسبت به همه انسان‌هاست. برخی دو تفسیر دیگر را نیز برای این مطلب بیان کرده‌اند. در تفسیر سوم ترس و خوف از خداوند به خاطر بهشت و دوزخ نیست؛ بلکه فقط به خاطر این است که مقام و جلال پروردگار عظیم است و مومن از آن خائف است. در تفسیر چهارم نیز گفته شده منظور از مقام پروردگار مقام عدالت اوست و مومن از عدالت او ترسان است. در پایان مکارم معتقد است که این تفاسیر با هم قابل جمعند و می‌تواند در مضمون آیه هر چهار تفسیر باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۶۰-۱۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
